October 8, 2006
De minderheid, de werkelijkheid.
Donderdag 6 October 6.30am
Pete Goff collega uit het lab pikt me op bij het appertement. We rijden naar Chicago. Rond half 10 komen we aan bij Farragut Highschool. Een school tegen downtown Chicago aan, met 2500 leerlingen. Op de school bezoeken we een paar oude collega’s van Pete. Pete heeft 4 jaar op Farragut Highschool les gegeven en is nu bezig met zijn master en phd op ISU. Hij is een prettige gesprekspartner. We praten over educatie, maatschappij, politiek en kunst.
De bel van Farragut Highschool gaat en het mooie oude leslokaal loopt vol met leerlingen. Ik kijk eens om me heen en langzaam dringt tot me door dat ik de enige blanke in de ruimte ben. Wat voel ik me simpel en naïef. Na een moment van verstandsverbijstering assisteer ik in een natuurkunde klas. Ik spreek met veel kinderen, de natuurkunde is verder business as usual.
In de middag rijden we verder door de wijk rondom de school met de voertaal spaans; 75% latin americans 25% afro american, de blanken vallen tijdens afronden weg. Supermarkten of verse producten zie je hier niet, veel deep fried chicken ketens, drankwinkels, leningshops en lommerds. Helaas maak ik het beeld niet erger of meer stereotype dan het is. Het is echt bedroevend.
Ook in de tweede school die we bezoeken is de klas samenstelling zoals in de wijken. Bendes en criminaliteit zijn dagelijkse praktijk voor veel leerlingen, je tas gaat door de röntgen scanner en iedereen gaat door de metaaldetector. Pete en ik konden als onbekende bezoeker zonder controle doorlopen…
De bezoeken zijn een geweldige en bizarre ervaring, jammer dat Chicago iets te ver weg is(3 uur) om er zo nu en dan les te geven. Het heeft zoveel indruk op me gemaakt dat dit 1 van de ervaringen is waar ik in Nederland iets mee wil doen.
Eind van de middag
Navy Pier, Chicago. Een toeristenplek, zeil boten en eindelijk water waar ik de overkant niet van kan zien. Pete en ik lopen door milenium park een prachige combinatie tussen natuur en kunst.
De avond
We bezoeken de crobar, een club waar Pete een acrobatenact heeft. De club is afgehuurd door een bedrijf. Ik kan me ongemerkt tussen de 800 personeelsleden van het bedrijf begeven. Ik geniet van een zeebuffet en een Grolschje. Langzaam zie ik 800 amrikanen dronken worden. Aan het eind van het feest geeft de C.E.O een peptalk waarna 3 keer de bedrijfsnaam uit volle borst word geschreeuwd. Ik had het niet meer…
In het laatste half uur moet er iets van de dansvloer gehaald worden, we krijgen de instructie van de bedrijfsleider om te wachten. De creditcard betaling(iets met 5 cijfers) voor het feest moet eerst gevalideerd worden door de maatschappij. 30 seconden later gaan alle lichten aan, U heeft betaald, tot ziens….
Laat in de nacht komen we aan in Bloomington Normal.
