Blog over de USA, 2006

Band day, Halloween, family weekend, Journey, Rocky horror, allemaal typisch amerikaanse bezigheden waar ik de afgelopen 2 weekenden bij aanwezig was. Hieronder een korte indruk.

Illinois invitational band day - Oct 21

De Marchingbands zijn groot hier, het is een “big deal”. En dit begint al op de highschools. Op zaterdagochtend 7.00 hoor ik de omroeper van Hancock Stadium, de aankondiging van de eerste Marching Band. Ik lig nog in bed maar ben nu wel wakker.

Eerst wat ontbijt en een bezoekje aan mn kantoor. Pas tegen 3 uur ga ik samen met Bill naar het stadion om de marching bands te zien. Hoe later in de middag hoe hoger de kwaliteit van de marching bands. We zien ongeveer 10 marching bands voorbij komen. De middag eindigd met een optreden van de ISU marching band. Een spectaculaire show met als thema de roaring 20’s. Een show met veel Jazz. We verlaten het stadion rond 7 uur waarna er nog finales zijn tot ongeveer 10 uur. Voor de winnaars is het van 7 am tot 10pm, een lange dag.

Pre-Halloween party - Oct 27

Vrijdag avond bij de familie Hunter, pre halloween party. Willy als schaap, Rebecca als Heks. Willy’s favoriete feestdag. Professors, studenten en vrienden. Een erg gezellig avond.

Piers, Rona en buurjongen van de Hunter’s Alex

Rocky horror picture show - Oct 27

Een film uit de jaren 70. Het wordt als musical op veel universiteiten gespeeld En vaak met de film op de achtergrond. Het publiek wordt uitgerust met attributen(om geluid te maken of om te gooien). Een bizarre musical maar gewelig om mee te maken.

De laatste football game - Oct 28

Dit maal geen tailgating(zie vorige posts) maar een bezoek aan een BBQ restaurant. Famous Dave’s, in Bloomington. Spare ribs voor lunch is ook weer eens wat anders. Bill is goed op de hoogte van de eetgelegenheden.

Om 1 uur naar het stadion. Stervens koud, en veel wind dus na de eerste helft zijn we maar naar huis gegaan om warm te worden.

Big red marching machine 

Journey, Deff Leppard - Oct 28

Studentenkortingen, daar zijn ze hier erg goed in. In het ijshockeystadion van Bloomington treden Journey en Def Leppard op. We kunnen kaartje krijgen voor 20 dollar ipv 60 dollar. Erg gunstig.

Voor het concert een biertje bij the Illinois Brewing Company, een pub boven de brouwerij. Eindelijk een lekker biertje, voor het eerst sinds 3 maanden(op wat import Harp na).

De muziek van Journey was geweldig, wel zijn de amerikanen wat stijf, allemaal zitplaatsen. Gelukkig stonden de meeste mensen en ik had een plaats op 25 meter van het poduim(en ik kan echt over iedereen heenkijken). Def Leppard gaf een goeie show, veel vuur. Prachtig om al die ouwe knarren op het poduim bezig te zien. Super artiesten.

Journey

Frat party @ midnight - Oct 28/29

Na de show in Bloomington in de bus terug naar Normal. Een wandeling langs de spoorlijn en ik was weer terug bij het appartement. Daar trof ik een halloweenparty aan, allemaal onbekende voor mij, maar vrienden van Bill. Klaar om door te gaan naar het huis van de muziek fraternity(studentenvereniging). Een huis afgeladen met mensen, echt te vol. Maar gelukkig was het redelijk te doen buiten op de “porch”.

Wat opvallend was aan de dag. Overdag veel studenten met hun ouders, omdat het familie weekend was. Dames keurig gekleed, netter dan normaal. En met netter dan normaal bedoel ik geen swetpants. S’avonds compenseren ze dit door er idioot schaars gekleed bij te lopen en zich als volkomen idioot te gedragen. ” “Law on comservation of sluttyness.” Elke keer als er een politieauto aankomt duiken er een aantal studenten weg. Underage drinkers en bang om gebust te worden. Als je leraar wilt worden en op je 20ste een biertje drink loop je risco door een aantekening geen leraar te kunnen worden.

Lawrence als stereotype bierdrinkende Amerikaan 

Er zijn simpelweg 2 redenen waardoor een feestje eindigt, keg dry(vat bier leeg) of gebust door de cops(politie inval). Ons feestje stond droog, die van de buren werd door de politie uitgeruimd. Overal rennende dronken amerikanen. No biggy voor de folks, just business as usual…

Comments(1)

In mijn eerste 2 maanden hier heb ik een paar Highschools bezocht. In de afgelopen 2 weken is het in een sneltreinvaart gegaan en ik heb nu onderhand zo’n 10 scholen gezien. Dat is voldoende denk ik. Ze hebben veel gelijkenis.

The American Highschool

Bij bijna elke school die ik hier bezoek vindt ongeveer dezelfde procedure plaasts. Willy maakt een afspraak, ik meld me bij de ingang, inschrijven, een badge op met VISITOR en daarna richting leraar. Bij de lessen observeer ik van achter uit het lokaal en als de mogelijkheid er is probeer ik met de leerlingen te praten.

De grote verschillen; ik merk op dat tijdens de lessen de docenten meer hameren op fomules, termen en zaken zoals het periodiek systeem. De opzoek cultuur is hier minder aanwezig. Ook is de leraar duidelijk “in charge”. Leerlingen lijken zich in de klas behoorlijk beleefder voor te doen dan in Nederland. Wel vind ik dat de leerlingen minder spontaan zijn.

Een natuurkunde les over de wet van Archimedes.
Tijdens 1 van mijn bezoeken gaan ineens alle leerlingen staan en samen met de stem van de man uit de speaker zeggen de leerlingen:

"I Pledge Allegiance to the flag of the United States of America

and to the Republic for which it stands, one Nation under God, 

indivisible, with liberty and justice for all."

Het is verplicht op alle highschools en basisscholen in de VS sinds 11 september. Ik was verbijsterd toen ik het hoorde. Voor de Amerikanen is het doodnormaal, daar is volgens mij precies waardoor het nergens op slaat.

Opde highschools merk ik bij de leraren vaak een opluchting als ik de klas verlaat, de leraren voelen zich niet op hun gemak met een pottenkijker.

Community College

Op Iillinois Valley Community College ontmoeten ik Dr Jeffrey Carver. Carver is in het voorjaar gepromoveerd bij Willy op ISU. Een community college verzorgt de eerste twee jaren van een HBO. Het is de eerste school die me erg aanspreekt. De sfeer is er erg vriendelijk en meer leerlingcentraal. De school wil elke leerling stimuleren succesvol te zijn. Carver heeft een aantal boeiende lesprogramma’s gemaakt. Deze springen eruit door een overzichterlijke zelfverantwoordelijke werkwijze. Dit is zeker iets dat ik wil gebruiken in Nederland.

Een oude maar mooie grote labzaal

Jeffrey Carver in actie, “he rocks!”

ISU

De colleges die ik hier op de universiteit geef beginnen steeds beter te lopen. Ik weet de leerlingen op de juiste manier te stimuleren om actief deel te nemen aan de lessen. Zo spraken de leerlingen eerst amper met elkaar, nu discussieren ze zelfs met mij. Tijdens de les van 18 oktober gaat de tijd zo snel en zijn de leerlingen zo enthousiast dat ik amper nog hoef te sturen.

Willy tijdens de posterpresentatie en beoordeling

Sara en ik, nog geen idee wie we beoordelen…

Frans Carelsen, docent in Twente aan een middelbare school en de Universiteit. www.carelsen.nl

Frans bezoekt ISU voor 2 weken om een kijke te nemen in het Amerikaans onderwijs en om het “sugar for my honey” project uit te voeren. Het project gaat over het winnen van suiker uit suikerbieten. “Chemistry that matters”, zoals Willy het noemt. Het stuk Nederlandse curriculum wordt door een aantal studenten van ISU uitgevoerd, het zijn mijn klasgenoten.

De amerikanen gaan enthousiast met het project aan het werk. Frans en ik verblijven een middag in het lab om suiker te winnen uit appels en wortels. Het geheim van de bieten vertellen we de amerikanen niet.

Wat dit project zo Nederlands maakt; er wordt meer op zelfwerkzaamheid en zelfverantwoordelijkheid van de leerling gestuurd. De docent stuurt de klas minder klassikaal aan. Het is scheikunde die de leerlingen in het dagelijks leven terug kunnen vinden.

Samen met Frans proberen we tijdens een aantal bezoeken de leeftijd en het niveau wat in te schatten. Voor de duidelijkheid: de VS middelbare school kent 1 niveau en dus geen VMBO HAVO VWO. Het is hier 1 niveau met soms een extra honor les. De VS kent geen LBO MBO HBO Universiteit. Enkel een college of univeristy. Dit zorgt voor grote verschillen binnen de klassen.

Hollansche avond in het huis van de Hunters,..hmm Hutspot!

Een fris drankje

Het Nederlands wordt mijn studiegenoten te veel… ze vinden een vertaal machine

Maisvelden zijn bruin en worden geoogst

Donderdag 19 oktober, Frans verlaat Normal ik bregn hem even naar chicago. 270 miles 5,5 uur rijden, ook dat is al normaal voor me. Nog een paar weken en ik vertrek weer naar Nederland.

Comments Off

Elk jaar is er een week waarin de oud studenten(alumni) terug komen naar de Universiteit. In de VS is het hoogtepunt de zaterdag met een parade en een football game.
Zaterdag ochtend: Temperatuur 3 graden boven 0 in Celcius.

10.00 am De parede bestaat uit Marching Bands, sportteams, studentenverenigingen, politiek en een stel sponsors. Aardig om te zien. Er word de Al mamatter gespeeld, het lied van de Universiteit. Na checken blijkt het inderdaad het duitsvolkslied te zijn.
11.30 am de Chemistry Tailgate begint.

vlnr een hollander en alweer die cowboy

Wel zon maar nog steeds erg koud

2.30 pm de game begint

De ISU marching band, Big Red Marching Machine

6.00 pm doodmoe en bijna verkleumd

Comments Off

Namiddag Vrijdag 6 October

Bill(huisgenoot), Frans(landgenoot) en ik verzamelen bij Willy thuis. We kunnen zijn Dodge “Van” lenen om naar Chicago te rijden. Het rijden en de afstanden ben ik zo langzamerhand wel gewend. Met ondergaande zon rijden we richting Chicago. De maisvelden zijn inmiddels bijna allemaal geoogst.

In de avond komen we bij de ouders van Bill aan. Bill zijn vader is Leeuwarder. Het gezelschap begint aardig Hollands te worden. We vervolgen onze reis in de richting van downtown Chicago. Het is donker en langzaam verdwijnen we in de skyline van de stad.

inside the Green Mill

Broadway, we parkeren de auto en lopen naar de Green Mill. De Green Mill is een jazz club en was in de roaring 20’s in handen van de maffia. Al Capone was een vaste gast. We gaan de club binnen, 12 dollar armer en een verzoek ons mond te houden rijker.

Op het kleine podium staat het Dave Liebman quartet. In de zaal een gevarieerd publiek, doodstil en met een leeftijd tussen 21 en 80. Het quartet is ongelovelijk goed, en de sfeer in de jazzclub werkelijk geweldig. Na een aantal nummer doet de artist zijn aankondiging:”this is a tune I did back in the 70’s when I used to play with Miles. I asked what’s the name, for Dave, Miles said.” Bij de naam Miles denk ik aan Miles Davis en inderdaad heeft Liebman een aantal records gemaakt met Miles Davis samen.

Dave Liebman
De ervaring in de Green Mill staat op nummer 1 in de niet educatie ervaringen die ik hier heb!

Zaterdag 7 October

We rijden terug naar de stad in de ochtend. We brengen een bezoek aan de sears tower. Het hoogste gebouw in de verenigde staten. Een toeristische plek in chicago maar als je de foto’s ziet is wel te begrijpen waarom het populair is.

Uitzicht op Lake Michagan

440 meter boven de straten, 60 seconden in de lift

In de middag naar het Art Institute van Chicago. Een museum van werels klasse. http://www.artic.edu/aic/exhibitions/story/

Hieronde 2 afbeeldingen van dingen die me erg aanspraken.

Nighthawks, 1942 Edwar Hopper

Philip-Lorca Dicorcia hartford 1980

In het park

In het park tussen de wolkenkrabbers

Buckingham Fountain
Na een wandeling door het Millenium park rijden we weer riching Bloomington Normal.
We eindigen een paar geweldige dagen bij Willy aan de keukentafel.

Comments Off

Vrijdag 6 October IACT meeting op ISU

IACT(Illinois association of chemistry teachers) is “te vergelijken” met NVON. De meeting is een conferentie met diverse workshops. Het heeft “ergens” iets weg van een woudschotenconferentie.

Ik heb enigszins hoge verwachtingen van de dag. Ik word teleurgesteld. Tijdens de workshops is er weinig interactie. Er is veel papier. Een workshop over de chemistry of fire begint goed maar eindigt zeer amerikaans met het herhalen(5 keer) van de mededeling dat je student als eerst in veiligheid moet stellen. Voor het praktijk gedeelte staat er een prachitge rode brandweerwagen op de parkeerplaats. De lieden hebben een oefenapparaat bij zich van 4000 dollar. Helaas is het apparaat zo wingevoelig dat je geen brandblusser nodig hebt om de gasbrand te blussen.

Bezoek Frans Carelsen

Frans Carelsen van Utwente (www.carelsen.nl) is aangekomen op ISU. Het is even wennen om weer Nederlands te praten. Frans zal in de komende weken een project uitvoeren samen met ISU studenten.

Het is prettig om een Nederlandse onderwijs expert te spreken. We kunnen praten over de dingen die we zien en meemaken.

Comments Off

Donderdag 6 October 6.30am

Pete Goff collega uit het lab pikt me op bij het appertement. We rijden naar Chicago. Rond half 10 komen we aan bij Farragut Highschool. Een school tegen downtown Chicago aan, met 2500 leerlingen. Op de school bezoeken we een paar oude collega’s van Pete. Pete heeft 4 jaar op Farragut Highschool les gegeven en is nu bezig met zijn master en phd op ISU. Hij is een prettige gesprekspartner. We praten over educatie, maatschappij, politiek en kunst.

De bel van Farragut Highschool gaat en het mooie oude leslokaal loopt vol met leerlingen. Ik kijk eens om me heen en langzaam dringt tot me door dat ik de enige blanke in de ruimte ben. Wat voel ik me simpel en naïef. Na een moment van verstandsverbijstering assisteer ik in een natuurkunde klas. Ik spreek met veel kinderen, de natuurkunde is verder business as usual.

In de middag rijden we verder door de wijk rondom de school met de voertaal spaans; 75% latin americans 25% afro american, de blanken vallen tijdens afronden weg. Supermarkten of verse producten zie je hier niet, veel deep fried chicken ketens, drankwinkels, leningshops en lommerds. Helaas maak ik het beeld niet erger of meer stereotype dan het is. Het is echt bedroevend.

Ook in de tweede school die we bezoeken is de klas samenstelling zoals in de wijken. Bendes en criminaliteit zijn dagelijkse praktijk voor veel leerlingen, je tas gaat door de röntgen scanner en iedereen gaat door de metaaldetector. Pete en ik konden als onbekende bezoeker zonder controle doorlopen…

De bezoeken zijn een geweldige en bizarre ervaring, jammer dat Chicago iets te ver weg is(3 uur) om er zo nu en dan les te geven. Het heeft zoveel indruk op me gemaakt dat dit 1 van de ervaringen is waar ik in Nederland iets mee wil doen.

Eind van de middag

Navy Pier, Chicago. Een toeristenplek, zeil boten en eindelijk water waar ik de overkant niet van kan zien. Pete en ik lopen door milenium park een prachige combinatie tussen natuur en kunst.

De avond

We bezoeken de crobar, een club waar Pete een acrobatenact heeft. De club is afgehuurd door een bedrijf. Ik kan me ongemerkt tussen de 800 personeelsleden van het bedrijf begeven. Ik geniet van een zeebuffet en een Grolschje. Langzaam zie ik 800 amrikanen dronken worden. Aan het eind van het feest geeft de C.E.O een peptalk waarna 3 keer de bedrijfsnaam uit volle borst word geschreeuwd. Ik had het niet meer…

In het laatste half uur moet er iets van de dansvloer gehaald worden, we krijgen de instructie van de bedrijfsleider om te wachten. De creditcard betaling(iets met 5 cijfers) voor het feest moet eerst gevalideerd worden door de maatschappij. 30 seconden later gaan alle lichten aan, U heeft betaald, tot ziens….
Laat in de nacht komen we aan in Bloomington Normal.

Comments Off

Voor de genen die mij post sturen:

Gebruik dit adres:

Sanne Steenbrink
p/a W.Hunter
621 Normal Ave.
Normal, Illinois 61761
United States of America

Brieven op het andere adres blijken te bouncen.

Comments Off

Ook ontspanning binnen de universiteit

In één van mn eerder berichten heb ik het er al eens over gehad. Sport is hier groot, populair en valt onder het beheer van de Universiteit. De sportclubs heten hier allemaal Redbirds(naar de rode cardinal bird).

Reggie de mascotte De cardinal bird zoals gespot
Elke universiteit heeft diverse sporteams zoals basketball, football, baseball volleyball en soccer. Ik heb vrijdag een kijkje genomen bij de volleyballgame in de Redbird arena. Prachtige station en geweldige sfeer. Veel studenten en daarnaast wat families. Bij iedere punt gemaakt zegt het publiek “point Illinois State, woo!”. Ook zijn er 25 leden van de marching band aanwezig om wat stijdliederen te spelen. Daarnaast niet te vergeten de danceline en cheerleaders. Een groot verschil met Nederland als ik me bedenk dat de studentenvolleybalclub in leeuwarden in zware tijden verkeerd.

@ Illinois State University, Home of the redbirds!! pkaah

De Hobiecat

Op 40 mile van Bloomington-Normal ligt lake Clinton, het koelwatermeer van een kerncentrale. En daarom 5 graden warmer dan normaal. Het is een meer van 2500hectare, groot genoeg om op te zeilen. Ik ga mee met een professor die een hobiecat bezit. Een catamaran van 16 feet. Mijn hollandse kennis van boten komt van pas bij een paar reparaties aan de boot. Er komt een flinke wind van de prairies af en de catamaran vliegt werkelijk over het meer! Ik heb op heel wat boten gezeild maar dit is werkelijk waar een kick! Bij de haven zijn studenten actief aan het zeilen en lesgeven. Allemaal boten van een universiteit.

Tegen de avond gaan we naar een camping en zetten we een paar tenten op. Bij een groot kampvuur maken we smores(marshmellows met chocola op een cracker). Vanuit de tent hoor je hier en daar wat turkeys en coyote’s. Ik geef geen licht, dat valt weer mee.

Comments(1)

Normal in Normal

In het begin is werkelijk alles nieuw. Nu 7 weken later sluiten er al gewoontes in. De koffie s’ochtends, dagelijkse gesprekken, de lessen, de weg van huis naar school, het eten, etc.

In de afgelopen weken heb ik ontzettend veel uren gemaak op de universiteit. Het drong pas tot me door toen iemand tegen me zei:”Man, you’re like the navy, first in last out”. En inderdaad 60 uur per week is niet ongebruikelijk en toch voelt het als prettig werken.

De lessen

Iets wat ik mij opvalt is een groot verschil in dynamiek in een les. Ik heb de studenten die ik lesgeef zo’n 10 keer in mn klas gehad. Op het moment van binnenkomst zijn ze doodstil, ze zeggen niets tegen elkaar en wachten af tot ik begin. Dit heb ik in Nederland nog niet zo meegemaakt. Ik zie deze stilte ook bij andere klassen en lessen. De studenten lijken tijdens de les bijzonder actief door als een stenotypiste alles op te schrijven. Ik vraag me af hoe actief de leerlingen werkelijk zijn, snappen ze wat ik ze vertel?

ChemWest

Donderdag middag 3.30, vertrek naar chicago voor een chemwest meeting. Een reis in noordelijke richting met ondergaande zon. Ondanks dat we noordelijk van de “Mason -Dixon line” zitten staat er countrymuziek op afgewisseld door wat Johnny Cash. Volgens mn groepsgenoten zit de muziek wereld als volgt in elkaar: Pop gaat over de liefde. Country en western gaat over de gebroken liefde, het slome paard of de kapotte pick-up truck. Blues over de gebroken liefde, de avond dat ik dronken was en nu weet ik niet waar mn vriendin is.

Om 7 uur komen we na een flinke spits op de highschool aan. Schrikbarend groot, met plaats voor 3000 leerlingen. Een prachtig en vertrouwd scheikundelokaal. De meeting bestaat uit leraren, studenten en stagaires. Tijdens de meeting krijgen we noviteiten uit het onderwijs te zien en een aantal bijzondere slimme demo experimenten(ik verklap natuurlijk niets). Bijzonder om te zien hoeveel werk mensen in de meeting steken en de afstanden die ze afleggen om het te bezoeken. Zo eindigt de meeting om 11 uur en komen we om 1 uur aan in Bloomington-Normal

Zoek het einde van de hal

Een highschool zoals er meer zijn. Gigantisch groot. Veel kinderen anoniem in een enorm gebouw. van binnen en buiten doet het een beetje aan als oud ziekenhuis.

Comments Off